|
คนที่ไปช้ากว่าฉัน | |
ฉันมาจากชนบทและครอบครัวของฉันไม่ได้ร่ำรวย เงินที่พ่อแม่ของฉันให้มี จำกัด ดังนั้นแม้ว่าอาหารในโรงอาหารของโรงเรียนจะถูกกว่าอาหารข้างนอก แต่ฉันก็ยังรู้สึกยืด และฉันยังพบว่าฉันมีความอยากอาหารมากกว่าเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ อาจเป็นเพราะพวกเขากินขนมบ่อย ทุกครั้งที่ฉันทานอาหารในโรงอาหารฉันจะเห็นข้าวจำนวนมากเหลืออยู่บนจานของนักเรียนหลายคนและบางคนก็มีเนื้อสัตว์ที่มีไขมันซึ่งทำให้ฉันน้ำลายไหลและมีความสุข ไม่นานฉันก็ค้นพบกฎคือไปโรงอาหารช้ากว่านี้หน่อยรอจนคนอื่นซื้อเสร็จแล้วค่อยไปซื้อข้าวเงินเท่าเดิมก็ได้ข้าวเพิ่ม เมื่อฉันอยู่ในห้องเรียนนานขึ้นเล็กน้อยและเมื่อฉันไปที่โรงอาหารไม่มีคนอยู่ข้างในมากนัก ฉันสั่งอาหารชุดในราคาสองหยวนและพ่อครัวก็เสิร์ฟอาหารมื้อสุดท้ายในชามของฉันและให้อาหารที่เหลือทั้งหมดกับฉัน แม้ว่าข้าวและผักจะเย็นไปหน่อย แต่ฉันก็มองดูข้าวที่ดูเหมือนเนินเขาและฉันมีความสุขมากที่พบว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ ฉันกินอาหารมื้อนั้นด้วยความเอร็ดอร่อยและนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้กินอิ่มตั้งแต่มาถึงมหาวิทยาลัย จากนั้นฉันมักจะไปที่โรงอาหารดึกมากแม้ว่าฉันจะไม่มีอะไรทำฉันก็ต้องรอจนกว่าคนอื่นจะกินเสร็จ ฉันชอบกินตอนที่มีคนไม่กี่คนเพราะงั้นคนจะไม่มองฉันด้วยสายตาแปลก ๆ เพราะอาหารที่ฉันกินไม่ดี ฉันจำได้ว่าตอนที่ฉันเพิ่งเรียนมหาลัยคืนหนึ่งฉันซื้อโจ๊ก 1 ชามมันฝรั่งชิ้นเล็กชิ้นน้อยและซาลาเปา 3 ชิ้นตอนนั้นมีคนเยอะมากฉันเห็นที่นั่งว่างที่โต๊ะและนั่งอยู่ที่นั่น หลังจากนั่งลงฉันก็พบว่ามีเด็กผู้หญิงสามคนนั่งอยู่ตรงนั้นมีผัดเผ็ดอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้งสามคนสั่งอาหารห้าอย่างในพริบตาฉันก็จับห่อหมกของโปรดของฉันได้ พวกเขามองฉันด้วยความประหลาดใจขณะที่ฉันกินซาลาเปาไปสามชิ้นจากนั้นก็ส่งเสียงดังและดื่มโจ๊กหนึ่งชามฉันต้องการกินให้เสร็จโดยเร็วที่สุดและออกไปโดยเร็ว เสียงจึงดังขึ้น พวกเขาตัวสั่นด้วยเสียงหัวเราะดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยการดูถูกฉันหน้าแดงและจากไป อาหารในความประทับใจของฉันช่างน่าหดหู่ที่สุด! คืนหนึ่งในช่วงครึ่งหลังของภาคเรียนของชั้นปีที่ 1 ฉันดูข้างนอกมืดแล้วมองไปที่นาฬิกาฉันคิดว่าไม่น่าจะมีใครอยู่ในโรงอาหารฉันจึงไปที่โรงอาหารเพื่อกินข้าว เมื่อฉันไปถึงที่นั่นไม่มีใครอยู่ข้างในโต๊ะรกและเจ้านายก็ให้ฉันกินมื้อสุดท้ายตามปกติฉันกินอาหารเย็นและฉันโชคดีที่ฉันเจอรูปแบบนี้ ฉันกำลังจะออกไปหลังจากที่ฉันอิ่มแล้วช่างซ่อมบำรุงในร้านอาหารพูดด้วยน้ำเสียงที่หยาบคายมากว่า "เอาประตูมาเมื่อคุณออกไป!" ฉันก้มหัวลงและตอบด้วยความรู้สึกไม่สบายใจมาก บางทีฉันมักจะมากินข้าวเป็นครั้งสุดท้ายช่างซ่อมบำรุงคนนี้เห็นว่าฉันเป็นเด็กยากจนที่ออกไปข้างนอกแม้ว่าสถานการณ์ของเขาจะไม่ค่อยดีนัก แต่คนยากจนมักจะกระตือรือร้นที่สุดและคนยากจนมักจะดูถูกคนยากจนมากที่สุด มนุษย์ เมื่อฉันลงไปชั้นล่างฉันเห็นเด็กผู้หญิงตัวผอมรีบขึ้นไปชั้นบนฉันแปลกใจ: ทำไมมีเพื่อนร่วมชั้นคนไหนที่มาช้ากว่าฉัน? ความรู้สึกเห็นใจและเห็นใจทำให้ฉันไม่เดินผ่านเธอไปอย่างเฉยเมย แต่บอกเธอว่าเธอหมดอาหาร แต่เธอก็ยังขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็วหลังจากพูดว่า "โอ้" ฉันอยากรู้อยากเห็นและเดินตามอย่างเงียบ ๆ อยากดูว่าเธอกินอะไร ฉันนั่งลงที่ประตูอย่างเงียบ ๆ เพื่อดูและก็ตกใจแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาเหมือนน้ำท่วมล้นตลิ่ง ฉันเดินลงไปข้างล่างด้วยน้ำตาและร่างบางของหญิงสาวก็อยู่ในความคิดของฉัน ใครจะเชื่อได้ว่าเธอจะไม่ไปซื้ออาหารเลยเธอก็นั่งอยู่ที่โต๊ะแต่ละโต๊ะสักพักหยิบขนมปังและผักที่เหลือของคนอื่นขึ้นมากินเจ้านายและช่างทำอาหารสามหรือสองคนมองเธออย่างดูถูก ที่นี่รูปร่างที่ผอมบางของเธอน่าสงสารยิ่งกว่า คืนนั้นฉันนอนอยู่บนเตียงน้ำตาไหล ฉันเคยบ่นว่าฉันเกิดในครอบครัวที่ยากจน แต่ตั้งแต่เจอผู้หญิงคนนี้ฉันก็ไม่เคยบ่น ผลกระทบของบทความนี้ในหัวใจของผู้เยี่ยมชมที่หัวเราะนั้นแข็งแกร่งมากและแม้แต่ความรู้สึกเศร้าก็ปรากฏขึ้นในใจของพวกเขา เมื่อเราสมเพชตัวเองที่โชคร้ายหรือบ่นเกี่ยวกับชีวิตคนที่ด้อยโอกาสและยากจนกว่าเราก็ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากในที่ที่เรามองไม่เห็นแทนที่จะบ่นเราควรใช้ชีวิตทุกวันด้วยใจและพยายามเปลี่ยนสถานะเดิมให้เป็นอุดมคติของเรา อาณาจักร เด็กสมัยนี้ควรอ่านบทความประเภทนี้และให้พวกเขาเห็นว่าพวกเขามีความสุขมากเพียงใดเมื่อบ่นเกี่ยวกับโทรศัพท์มือถือเสื้อผ้ากระเป๋าของคนอื่นให้มองไปที่คนที่สามารถรับประทานอาหารที่ดีและมีความสุข เด็ก ๆ จะรู้ว่ามีความสุขแค่ไหน การศึกษาเรื่องความรักไม่ได้อาศัยการสั่งสอนด้วยปากเปล่าของพ่อแม่และครูบ่อยครั้งที่ต้องนำเด็ก ๆ เข้าร่วมกิจกรรมการกุศลเพื่อให้เด็ก ๆ ได้เรียนรู้ที่จะช่วยเหลือผู้อื่นและสำนึกในบุญคุณในชีวิต แต่ในด้านการศึกษาพ่อแม่และครูต้องให้ความสนใจกับการปฏิบัติต่อผู้อื่นโดยเป็นตัวอย่างเพื่อไม่ให้เด็กเรียนรู้ที่จะกตัญญูรู้คุณ แต่พวกเขาเรียนรู้ที่จะคิดว่าตนเองเหนือกว่าและมองดูผู้ด้อยโอกาสและบุคลิกภาพของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างภาคภูมิใจ | |
ผู้ตั้งกระทู้ เปรมมิกา (prammika221-at-gmail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2020-12-28 19:45:25 |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 125129 |